Zelfredzaamheid

Woningtekort beïnvloedt het werk van straatadvocaat Monja: ‘Ik heb geen huizen in mijn broekzak’

Iemand die (bijna) dakloos is op weg helpen om onderdak te vinden of niet dakloos te worden: dat is wat straatadvocaat Monja van Poppel doet. Dat er veel daklozen zijn en weinig huizen is wel lastig. 'Helaas heb ik geen huizen in mijn broekzak.'
Verward gedrag

59 miljoen extra voor aanpak verward gedrag: ‘Maar dit zijn geen magische oplossingen’

Het klinkt mooi, al dat extra geld voor de aanpak van mensen met onbegrepen gedrag. Maar of het effectief zal zijn? ‘Het wiel wordt voortdurend opnieuw uitgevonden, maar heel vaak met dezelfde mankementen', zegt Bauke Koekkoek, lector onbegrepen gedrag en crisisdienstverpleegkundige.
Zelfredzaamheid

MEELOPEN MET ‘Iedereen, echt iedereen, kan op straat komen te staan’

Journalist Jessica Maas en fotograaf Bas Losekoot lopen een dag mee met Maikel Snels, teamleider van het outreachend straatteam van Ervaring die Staat, een stichting die zich al jaren inzet voor de dak- en thuislozen van Eindhoven.
Dak- en thuislozen

Evi Hanssen: ‘Je bent kwetsbaarder dan je denkt’

Personeel werven door vooral de diversiteit en de leuke kanten van zorg- en welzijnswerk te laten zien. Dat is het doel van het televisieprogramma Heel Holland Zorgt. Rode draad in elke uitzending is een bekende Nederlander die meehelpt in een zorg- en welzijnsorganisatie. De Vlaamse presentatrice Evi Hanssen ging een dag aan het werk bij de Utrechtse Tussenvoorziening die opvang biedt aan dak- en thuislozen.
Wijkteam
Langer zelfstandig thuis wonen is niet goedkoper

Jet Bussemaker (RVS): Preventie initiatieven vallen in dorre aarde

De gezondheidsverschillen tussen mensen met een hoge sociaal-economische status (SES) en een lage SES worden groter. De oorzaken hiervoor zijn complex en spelen op vele terreinen: armoede, huisvesting, flexibilisering van de arbeidsmarkt. ‘We hebben structureel beleid nodig dat de verschillen kleiner maakt,’ stelt RVS voorzitter Jet Bussemaker.
Dak- en thuislozen

‘Eindelijk kan ik leven in plaats van overleven’

De Stichting Zwerfjongeren Nederland heeft in samenwerking met social designer Manon van Hoeckel sinds ruim een half jaar een unieke proef. Tien dak- en thuisloze jongeren uit Den Haag, Rotterdam en Eindhoven krijgen een jaar lang een Bouwdepot van 1050 euro in de maand. Zonder voorwaarden. Het doel: hun leven weer op de rails krijgen en aan hun toekomst werken. En dat lukt boven verwachting.  
Dak- en thuislozen

‘Kijk wat een ander nodig heeft zodat jij je werk beter kunt doen’

Het daklozenprobleem wordt steeds groter. Dat weet ook straatdokter Igor van Laere. ‘De samenstelling van de groep daklozen verandert ook. Voorheen was dakloosheid vooral een mannenprobleem. De laatste tijd komen daar steeds meer gezinnen, vrouwen en jongeren bij.’
Dak- en thuislozen

Het daklozenprobleem: ‘Het is op allerlei fronten vijf óver twaalf’

Ruim veertigduizend mensen in Nederland hebben geen dak boven hun hoofd. Dit aantal blijft groeien wanneer er geen extra maatregelen worden genomen. De noodkreet van het Leger des Heils richting Den Haag klinkt luid en helder. In het veld wordt gepleit voor meer aandacht voor herstel. GroenLinks wil mensen die een dakloze in huis nemen een bonus geven.
Zelfredzaamheid
Foto van twee mannen in de keuken

THEMA Nijmeegse daklozen zorgen voor elkaar

Jack houdt van onafhankelijkheid en doet liever alles zelf. Daarom woont hij bij de NuNN (Nachtopvang uit Noodzaak Nijmegen) waar hij zichzelf kan zijn. Samen met andere dak- en thuislozen maakt hij schoon, wast, doet boodschappen en kookt. Maar bovenal zorgen ze voor elkaar. 'Hier is iedereen gelijk, want we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.'
‘Welkom is een soort safe house’

‘Welkom is een soort safe house’

Welkom in Veenendaal is een sociaal woonconcept waar thuisloze jongeren én thuisloze ouderen kunnen wonen. De tachtig appartementen herbergen mensen die aan het eind van hun latijn zijn, maar willen groeien. ‘Motivatie is de drijvende kracht’, zegt initiatiefnemer Cora van de Bovenkamp.

Over zelfredzaamheid

Zelfredzaamheid zorgt voor dilemma's

‘Wanneer de overheid vasthoudt aan zelfredzaamheid als norm, worden drempels opgeworpen waardoor mensen worden uitgesloten van voorzieningen.' Dat zegt de Nationale ombudsman in zijn jaarverslag 2016. Ook onder professionals is er een levendige discussie over hoe ver zelfredzaamheid moet gaan en voor welke cliënt. Langer thuis wonen stelt ouderen en zorgverleners bijvoorbeeld dagelijks voor dilemma’s over zelfredzaamheid.

Lees meer

Wanneer is je cliënt zelfredzaam? Wanneer hij of zij het vermogen heeft om zichzelf te redden op alle levensterreinen, met zo min mogelijk professionele ondersteuning. Dat is de formulering in de zorg voor ouderen. Het idee is dat door behoud en/of versterking van zelfredzaamheid de – extra – zorg kan worden voorkomen of uitgesteld. Maar zelfredzaamheid gaat verder. Het gaat ook over het vermogen om jezelf te redden met behulp van vrienden, buren, familie en vrijwilligers.

Beperkingen zelfredzaamheid

En niet alleen voor ouderen geldt dat professionals inzetten op zo groot mogelijke zelfredzaamheid. Ook in de schuldhulpverlening, zorg voor chronisch zieken en voor mensen met een beperking is zelfredzaamheid het devies. Het thema is een leidraad geworden in de hulpverlening, maar inmiddels lopen professionals ook tegen de beperkingen op. Want hoe ver kun je gaan met begeleiding van je cliënt met als uitgangspunt zo veel mogelijk zelfredzaam? Veel kwetsbare mensen kunnen niet zelfredzaam zijn, sommige mensen hebben altijd ondersteuning nodig.

Nadruk op zelfredzaamheid

De vraag werpt zich zo langzamerhand op of de – politieke – nadruk op zelfredzaamheid niet al te ver gaat. De nationale ombudsman uitte flinke kritiek in april 2017: ‘Wanneer de overheid vasthoudt aan zelfredzaamheid als norm, worden drempels opgeworpen waardoor mensen, burgers, worden uitgesloten van voorzieningen, overheidsdiensten en al het andere goede dat de samenleving heeft te bieden. Het stellen van eisen aan burgers waarvan vaststaat dat zij daar niet aan kunnen voldoen, is niet behoorlijk.’

Participeren

Maar de professionele nadruk of zelfredzaamheid heeft zeker ook geleid tot verbetering van de hulpverlening. Professionals zijn meer gaan denken en werken vanuit hun cliënt. Er zijn ook organisaties opgericht die zelfredzaamheid als basis hebben voor hun dienstverlening. Zoals de Stichting DeBroekriem, een organisatie die mensen helpt om in de maatschappij te participeren. De oprichters van de stichting geloven dat de zelfredzaamheid van burgers dankzij slimme verbindingen vergroot kan worden. En hun concept is succesvol, want volgens de oprichter heeft 61 procent van de vrijwilligers die zich aanmeldden bij DeBroekriem binnen een half jaar een baan, ook de mensen die daarvoor al langere tijd thuis zaten.

Schulden en zelfredzaamheid

Ook in de schuldhulpverlening is zelfredzaamheid niet alleen een doel, maar ook een middel om schulden kwijt te raken. De kans dat mensen terugvallen in schulden, nadat ze met succes een schuldentraject hebben doorlopen, is best groot. Vier jaar na afronding van het traject zijn er bovengemiddeld veel betalingsachterstanden. Om dit te voorkomen, zou er meer ingezet moeten worden op budgetbeheer. En mensen te leren zelf met hun budget om te gaan.

In dit dossier wordt het thema in allerlei facetten belicht. Het blijft een leidraad in de hulpverlening, immers de beste motivatie is de eigen motivatie. De vraag is hoe ver je als professional kunt gaan in het niet helpen, om de zelfredzaamheid van de cliënt te bevorderen. Lees in dit dossier de artikelen over deze discussie en over de oplossingen die professionals vinden.

DELEN
Vorig artikelWijkteam
Volgend artikelWmo
Mark van Dorresteijn
Lorem ipsum dolar sit amet.